1.Που γεννηθήκατε και που ζήσατε τα παιδικά σας χρόνια;
Γεννήθηκα στην Κύπρο το 1950, και έζησα στην Κύπρο και στην Αίγυπτο (η οικογένεια της μητέρας μου είναι Κασιώτες και όπως πολλοί από το νησί είχαν δουλειές στο κανάλι του Σουέζ).
2.Σε ποιά ηλικία είχατε την πρώτη σας επαφή με όπλο;
Η πρώτη μου μνήμη είναι από όπλο, συγκεκριμένα ένα παιχνίδι σπαθί με θήκη που το θυμάμαι ακόμη αρκετά έντονα, σε ηλικία 2 ή 3 ετών. Μετά, προβιβάστηκα σε ένα ζευγάρι χρυσά πιστόλια με ζώνη με διπλές θήκες. Αυτά μου κατασχέθηκαν και καταστράφηκαν σε ηλικία 6 ετών κατά την επιστροφή μας από την Αίγυπτο στο λιμάνι της Λεμεσού. Ηταν εποχή της ΕΟΚΑ τότε και όλα τα πιστόλια, ακόμη και παιχνίδια ήταν απαγορευμένα. Με ανάγκασαν μάλιστα να παρευρίσκομαι στην καταστροφή των “όπλων” μου.
Η κατάσχεση ήταν μια έντονη εμπειρία που εκτός από το αίσθημα αδικίας έφερε και κάτι άλλο: την απόφαση ότι ποτέ ξανά δεν θα με αφόπλιζαν, επειδή θα μάθαινα πως να φτιάχνω όπλα μόνος μου, αυτά σε ηλικία 6 ετών με όλη την ένταση που μπορεί να αισθανθεί ένα παιδί.
3.Το κυνήγι ή τα όπλα σας κέρδισαν πρώτα;
Στην Κύπρο όπως και στην Αίγυπτο και τα δύο ήταν απόλυτα συνυφασμένα το ένα με το άλλο και με την ζωή μας, στην κάθε χώρα με άλλο τρόπο βέβαια.
Στην Αίγυπτο το κυνήγι ήταν σοβαρό χόμπυ, μέρος αυτό που σήμερα αποκαλούμε “ποιότητα ζωής” με εκλεκτά κυνηγοτόπια και σκοπευτήρια της παροικίας σε κάθε πόλη της Αιγύπτου, ήταν μια ενασχολία μιας οικονομικά εύρωστης και κοσμοπολίτικης παροικίας. Στην Κύπρο ήταν πιο γήινο το κυνήγι, μέρος της ευρύτερης αγροτικής κουλτούρας με μπόλικη δόση ανδροπρέπειας και το αναπόφευκτο χιούμορ. Στην Κύπρο άρχισα και την μανιώδη ανάγνωση των Κυνηγετικών Νέων. Από το 1958 μέχρι το 1963 που φύγαμε για Αγγλία είχα όλα τα τεύχη. Ο πατέρας του φίλου μου Κώστα Φιαλά ήταν πρόεδρος του σκοπευτικού συλλόγου Αμμοχώστου, τίτλο τιμητικό στην μικρή μας κοινωνία τότε.
4.Όλη αυτή την εμπειρία που έχετε αποκτήσει και την προσφέρετε απλόχερα σε όλους εμάς, οφείλεται σε σπουδές, πάθος, γνωριμία με σημαντικά πρόσωπα της βλητικής και κατασκευής όπλων ή είναι ένας συνδυασμός όλων αυτών;
Λίγο από όλα. Πήγαμε στην Αγγλία όταν ήμουν 13 χρονών και άρχισα γυμνάσιο εκεί. Στα 15 μας πέρασαν όλους από τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού και δεξιοτήτων, Αγγλικό σύστημα γαρ…. Ανάμεσα σε 1200 μαθητές ήλθα πρώτος σε μηχανολογική κλίση. Όμως ως γόνος Ελληνοκυπριακής οικογένειας έπεσα θύμα της παγίδας “γιατρός ή δικηγόρος” και επέλεξα το δεύτερο.
Στη ζωή πάντα υπάρχουν συμπτώσεις και μια από αυτές ήταν ότι τον τελευταίο χρόνο σπουδών, το 1974, όταν δούλεψα σε μια βιομηχανία κατασκευής ετοίμων ενδυμάτων ως βοηθός του σχεδιαστή πατρόν. Πρόκειται για βιομηχανική δουλειά που δεν έχει σχέση με μόδα, αφορά την μεγέθυνση και σμίκρυνση πατρόν από το αρχικό μέγεθος που φτιάχνουν οι σχεδιαστές σε νούμερο 12. Ο προϊστάμενος μου, ο Ρέτζ Στάμπ με έμαθε την σημασία της ακρίβειας στη δουλειά και την αγγλοσαξωνική εργασιακή ηθική της ποιοτικής δουλειάς ως αυτοσκοπό με αυταξία. “Αν αξίζει να το κάνεις, κάνε το καλά” ήταν το μόττο του Ρέτζ. Και βέβαια εκεί κατανόησα την σημασία αυτών που λέμε μέτρα στο όπλο διότι το κάθε σώμα είναι μοναδικό και δεν χωρά σε καλούπι μαζικής παραγωγής.
Πάντα υπήρχε η αγάπη για τα όπλα βέβαια και καθ’όλη την παραμονή μου στην Αγγλία ασχολούμουν με λειόκαννα, αεροβόλα και το κυνήγι. Αν μια στιγμή κάτι έκανε “κλικ” και άρχισα να μελετώ τα όπλα με την ίδια σοβαρότητα (ίσως και περισσότερη) από ότι αφιέρωσα στην Νομική ήταν το 1979 όταν διάβασα μια συγκριτική μελέτη των μηχανισμών δίκαννων όπλων και ήλθα αντιμέτωπος με μια φωτογραφία του μηχανισμού του Dickson Round Action. Η φωτογραφία κατεδάφισε τα ασφαλή στερεότυπα που όπως πολλοί κυνηγοί είχα ως οδηγό. Ξαφνικά κατανόησα ότι το όπλο είναι ένας κόσμος ολόκληρος που δεν μπορεί να κριθεί βάσει απλών συνταγών όπως “ολόκληρη ή μισή φωτιά”. Τότε άρχισα την πρωτογενή έρευνα και επισκέψεις σε εργοστάσια.
5.Πόσα εργοστάσια κατασκευής κυνηγετικών όπλων έχετε επισκεφτεί;
Στην Αγγία την δεκαετία του 1960 τα περισσότερα καταστήματα πώλησης όπλων ήταν συνάμα και εργοστάσια. Οι αδελφοί Wilkes στην οδό Μπήκ στο κεντρικό Λονδίνο απήχαν μισό χιλιόμετρο από το πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Η Cogswell and Harrison, Thomas Bland, Churchill, ήταν όλοι γείτονες.
Επισκέψεις σε εργοστάσια επί τούτου άρχισαν το 1982 όταν πήγα στο Γκαρντόνε με σκοπό να διερευνήσω την κατασκευή ενός πλαγιόκαννου φτιαγμένο ειδικά για την ελληνική αγορά. Στο Γκαρντόνε επισκέφθηκα δεκάδες εργοστάσια, ανάμεσα τους οι Beretta, Bernardelli, Perruigini Visini, Sabbatti, Piotti, Zanotti, Bettinsoli, Rizzini, Ferlib, Castellani, και πολλούς άλλους.
6.Πόσα χρόνια αρθρογραφείτε με θέμα το κυνήγι, την σκοποβολή και το λειόκαννο;
Άρχισα την αρθρογραφία πρώτα σε αγγλικά και αμερικανικά έντυπα από το 1980 και μετά. Το 1985 άρχισα το δικό μου περιοδικό, το Κυνήγι και Σκοποβολή.
7.Πείτε μου δυο λόγια για το περιοδικό που εκδίδατε.
Όποιος ξεκινά ένα κυνηγετικό περιοδικό στην Ελλάδα με σκοπό να κερδίσει πολλά λεφτά θα φάει τα μούτρα του. Ο εκδότης κυνηγετικού περιοδικού πρέπει να έχει την “τρέλα” και να συνδυάζει διάφορα ταλέντα και γνώσεις. Το “Κυνήγι και Σκοποβολή” είχε στόχο την συνέχιση της παράδοσης που άρχισαν τα “Κυνηγετικά Νέα”. Στα τεχνικά θέματα πιστεύω ότι τα κατάφερε. Δεν τα κατάφερε στα δημοσιογραφικά, όπως για παράδειγμα στις ανταποκρίσεις από την επαρχία και τις γελιογραφίες που είχαν τα παλιά “Κυνηγετικά Νέα” της δεκαετίας του 1950 και έδιναν μια ξεχωριστή ζωντάνια στο έντυπο.
Βέβαια ένα έντυπο δεν μπορεί να μην αντανακλά την “τρέλα” του εκδότη και αυτό εξηγεί την έμφαση που είχε το” Κυνήγι και Σκοποβολή” στα τεχνικά, στην βιολογία θηραμάτων, την γνήσια οικολογία, ακόμη και στην κυνηγετική κουζίνα που είναι για μένα βασικό συστατικό στην ηθική υπόσταση του κυνηγίου (αν δεν το τρώς τότε γιατί το σκοτώνεις;).
8.Πως κρίνετε τον έντυπο κυνηγετικό τύπο σήμερα;
Περνάμε μια φάση αλλαγών. Οι νέες τεχνολογίες επιβάλλουν αλλαγές. Δεν το έχουμε καταλάβει ακόμη αλλά η παλιά εκδοτική συνταγή δεν ισχύει πια. Οι νέες τεχνολογίες έχουν ουσιαστικά καταργήσει το σύστημα παραγωγής και διανομής εντύπων. Οπως όλες οι αλλαγές, πχ από λινοτυπία σε φωτοσύνθεση παλαιότερα, φέρνουν αλλαγές στο σύνολο του κλάδου. Η ηλεκτρονική διανομή μπορεί να παρακάμψει την διανομή του “χάρτινου περιοδικού” και να μειώσει το κόστος κατά 40 τοις εκατό (τόσο χρεώνει το πρακτορείο την διανομή περιοδικών!!!). Η ηλεκτρονική παραγωγή δεν απαιτεί την δαπάνη σε χαρτί, μελάνια τσίγκους κλπ. Ολα αυτά είναι θετικά για τον κλάδο και ανοίγουν τον εκδοτικό χώρο σε νέους ανθρώπους (σε ηλικία και σε μυαλά!) Επίσης τα νέα μέσα είναι άμεσα αμφίδρομα. Γράφεις ένα άρθρο στις 12μμ και στις 12.30 έχεις τρία σχόλια αναγνωστών.
Επίσης τα νέα μέσα επιβάλλουν και μια αυξημένη εξειδίκευση. Παράδειγμα τα Forums των αεροβόλων, των κυνόφιλων, που είναι μόνο η αρχή.
Το πρόβλημα με τον δικό μας χώρο, τον κυνηγετικό, είναι ότι είμαστε σαν χώρος συντηρητικός και υιοθετούμε νέες τεχνολογίες με κάποια καθυστέρηση σε σύγκριση με το σύνολο. Ομως σιγά σιγά θα πάμε και εμείς εκεί. Αυτό θα επηρεάσει τα περιοδικά εθνικής κυκλοφορίας.
Από την άποψη ύλης τα κυνηγετικά περιοδικά είναι πολύ ανώτερα σε σύγκριση με άλλα περιοδικά του ειδικού τύπου. Λόγω της συνεχούς διαμάχης με τους “αντί” αναγκαστήκαμε να ερευνήσουμε και να βρούμε πληροφορίες για την βιολογία των θηραμάτων, το νομικό πλαίσιο του κυνηγίου σε άλλες χώρες της Ε.Ε., ενώ μελετούμε με προσοχή κάθε επιχείρημα και μελέτη κάθε δυνητικά αντίπαλης ομάδας. Συχνά πιάνεις κυνηγετικό περιοδικό και νομίζεις ότι διαβάζεις επιστημονική επιθεώρηση. Αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Και θέλω να πιστεύω ότι το “Κυνήγι και Σκοποβολή” έδρασε σαν καταλύτης σε αυτή την επιστημονική στροφή.
9.Οι κυνηγοί σήμερα έχουν θέληση για μάθηση όσον αφορά το κυνηγετικό λειόκαννο;
Ναι. Καμία στήλη δεν προκαλεί ανταπόκριση όσο οι ερωτήσεις απαντήσεις σε τεχνικά θέματα.
10.Περίπου πόσες ερωτήσεις λαμβάνετε τον μήνα και σε πόσες απαντάτε;
Στο “Εθνος Κυνήγι” γύρω στις 20 και στην Οπλογνωσία γύρω στις 50 και όλες λαμβάνουν απάντηση εκτός και αν χαθεί καμιά στο ταχυδρομείο ή περιέχει ανάρμοστο περιεχόμενο που αφορά παράνομα όπλα.
11.Ποιός θεωρείτε ότι είναι ο σημαντικότερος εφευρέτης του κυνηγετικού όπλου;
Όλοι ήταν σημαντικοί αλλά θα ξεχωρίσω τέσσερις:
Τον Frederic Beesley που εφηύρε τον μηχανισμό Purdey επειδή κατάφερε να δημιουργήσει μέσα στο περίβλημα του παραδοσιακού όπλου με ολόκληρες φωτιές έναν μηχανισμό που εκμεταλλεύεται ένα ελατήριο για να κάνει πολλαπλές δουλειές- ανοίγει το όπλο, ενεργοποιεί την σφύρα, και αφοπλίζει τον μηχανισμό- όταν αφαιρεθούν οι κάννες. Πρόκειται για μηχανολογικό θαύμα που περιέχεται πάνω σε μια πλάκα που αποκαλούμε φωτιά.
Ο δεύτερος είναι ο John Moses Browning, ο πιο παραγωγικός εφευρέτης όπλων που υπήρξε ποτέ, τρανό παράδειγμα του εφευρέτη της μηχανικής εποχής. Από μονόσφαιρα όπλα, σε πιστόλια, σε πολυβόλα, καραμπίνες αυτόματες και επαναληπτικές και βέβαια το μεγάλο Β25. Ολα είναι εφευρέσεις του Browning.
O William Baker ήταν μια διάνοια στην απλούστευση των μηχανισμών των κυνηγετικών όπλων. Εινα κάπως περιφρονημένος αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτε. Ο Baker εφηύρε το σύστημα Lancaster 12/20, απλοποίησε την φωτιά κάνοντας ένα ελατήριο σπιράλ να ενεργοποιεί την σφύρα και την σκανδάλη, έφτιαξε συστήματα μονής σκανδάλης, αυτόματων εξολκέων, αυτόματου ανοίγματος και έβαλε το ελικοειδές ελατήριο στην εικόνα του ποιοτικού όπλου.
Και βέβαια μνεία πρέπει να γίνει για τον εμπνευστή του Dickson Round Action που είναι το πιο όμορφο δίκαννο που έχει κατσκευαστεί ποτέ. Και είναι όμορφο όχι επειδή είναι φτιασιδωμένο αλλά επειδή ο εσωτερικός μηχανισμός επιτρέπει την κύρτωση του εξωτερικού σχήματος, είναι μια λαμπρή περίπτωση αυτού που λέμε η μορφή ακολουθεί την λειτουργεία στην αισθητική. Οι επίσημοι εφευρέτες του Dickson είναι δύο, όμως λέγεται ότι ο πραγματικός εμπνευστής είναι ένας υπάλληλος που μετοίκησε στην Σκωτία από την Γερμανία.
12.Οι προσπάθειες για την κατασκευή κυνηγετικών όπλων που έγιναν στην Ελλάδα γιατί δεν απέδωσαν;
Διότι το κράτος δυσχεραίνει την κατασκευή από ιδιώτες ενώ ο μοναδικός φορέας που μπορεί να ασχοληθεί, η Ε.Β.Ο., δεν διαθέτει στελέχη με τις ανάλογα βαθιές γνώσεις του κυνηγετικού όπλου . Η περιπέτεια που είχαν με τα κυνηγετικά όπλα που προσπάθησαν να κατασκευάσουν, το πλαγιόκαννο με τετραπλά κλειδιά αντίγραφο του σημερινού Fabarm και την καραμπίνα βασισμένη στην Franchi 612 λέει πολλά. Οταν προσπαθείς να μπεις σε μια αγορά όπου κυκλοφορόυν γίγαντες τύπου Beretta που ιδρύθηκαν το 1526, προσέχεις με ποιο κλειδί ανοίγεις τον πόρτα. Το πλαγιόκαννο και η καραμπίνα ήταν ίσως τα χειρότερα “κλειδιά” για να ανοίξουν πόρτες μιας εξελιγμένης και άκρως ανταγωνιστικής αγοράς. Οι εταίροι μας οι Πολωνοί τα πήγαν πολύ καλά με ένα πλαγιόκαννο κοκοροτούφεκο φτιαγμένο ειδικά για το άθλημα της σκοποβολής τύπου Καουμπόυ, ένα νέο και δημοφιλές άθλημα στην Αμερική.
Αν προτείνεις στην Ε.Β.Ο. να βγει στην αμερικανική αγορά με κοκοροτούφεκο θα βάλουν τα γέλια διότι αυτοί θέλουν σοβαρά όπλα, καραμπίνα και δίκαννο, που βέβαια θα συγκριθεί αμέσως με τα Benelli και τα Beretta.
13.Πιστεύετε ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα να δούμε ελληνικό κυνηγετικό όπλο στους οπλοβαστούς των κυνηγετικών καταστημάτων;
Αν αφήσουν ήσυχους τους οπλουργούς που έχουν την γνώση και την δυνατότητα, ναι, μπορούν να κατασκευαστούν όπλα στην Ελλάδα. Άλλωστε ο Ντίνος Παπατσαρούχας έφτιαχνε πολύ καλά πλαγιόκαννα στην Ελλάδα κάνοντας αυτό που κάνουν πολλοί Άγγλοι πρωτοκλασάτοι κατασκευαστές: τελείωνε ημιτελή όπλα που έφερνε από την Ισπανία. Είναι ενδεκτικό ότι μεταχειρισμένο όπλο του Ντίνου εκτιμήθηκε στο κατάστημα της Holland and Holland από επαγγελματία εκτιμητή σε τιμή ίση με τιμή μεταχειρισμένου Holland.
Στην δεκαετία του 1950 αρκετοί Έλληνες κατασκευαστές έφτιαχναν αξιολογότατα μονόκαννα- Ο Θεόδωρος Παπαϊωάννου, οι Αδελφοί Φαρμάκη, ο Ζιγκλίνας, καθώς και ο πατέρας του κύριου Μιχάλη Κύργια του γνωστού εμπόρου από την Θεσσαλονίκη. Δείτε τις διαφημίσεις στα” Κυνηγετικά Νέα” της εποχής.
Αλλά στην Ελλάδα όταν πας να δημιουργήσεις, η κρατική μηχανή σε αντιμετωπίζει σαν ατμομηχανή και σου κολλά διάφορα αχρείαστα και άχρηστα βαγόνια να τραβάς. Ο μικρός επιχειρηματίας δεν μπορεί να αντέξει το βάρος της γραφειοκρατείας, τις εργατώρες που πρέπει να χαραμίσει απλά για να τηρεί την χαρτούρα που ζητάνε.
Ότι λίγη ελληνική κατασκευή έχει μείνει γίνεται έξω. Αναφέρομα σε τσοκάκια, και μικροεξαρτήματα. Είναι πιο εύκολο να τα δώσεις φασόν σε Ιταλό και μετά να τα εισάγεις ως ξένο προϊόν παρά να τα φτιάχνεις εδώ. Άρα η ελπίδα δεν είναι αν θα φτιάξουμε όπλα στην Ελλάδα αλλά αν θα μας αφήσουν να τα φτιάξουμε. Να κλείσω την ερώτηση με μια υπενθύμιση, την διαφήμιση της Πειραϊκής Πατραϊκής: “Εκτός από το όπλο του και τα φυσίγγια, όλα όσα φέρει ο κυνηγός είναι προϊόντα της Π.Π.” Κάποτε φτιάχναμε σοβαρά προϊόντα, άρα μπορούμε ξανά.
14.Ποιό μηχανισμό όπλου, θεωρείτε αξεπέραστο ως προς την αντοχή, την αξιοπιστία και την λειτουργικότητά του;
Όλοι οι μηχανισμοί είναι συμβιβασμοί. Όσο πιο απλό το όπλο τόσο λιγότερους συμβιβασμούς περιέχει, άρα το μονόκαννο είναι το πιο μηχανικά καθαρόαιμο κατασκεύασμα, και στα μονόκαννα στρεφόμαστε για την μέγιστη ευφυϊα και εφευρετικότητα και εκεί βρίσκουμε το Μαρτίνι και το BSA με μηχανισμό Baker.
Στο δίκαννο ομολογώ μια αδυναμία για το Dickson για την ομορφιά του. Όμως στο πλαγιόκαννο είναι και μερικά άλλα στοιχεία που λείπουν για μια πιο απλή σύνθεση, όπως το κυλινδρικό κλειδί του Horsley, την χρήση ελικοειδών ελατηρίων όπως την σχεδίασε ο Baker. (Ακούει η Ε.Β.Ο.;).
Αν με ανάγκαζαν να ονομάσω έναν μηχανισμό ως τον πιο αξιόπιστο, και εδώ το τέστ είναι απλό, με ποιό όπλο θα επέλεγα να αντιμετωπίσω επικίνδυνο θήραμα τότε το κοκοροτούφεκο θα ήταν η επιλογή για μέγιστη αξιοπιστία και ελάχιστη πιθανότητα δυσλειτουργείας. Όταν δεν υπάρχουν αυτοματισμοί το σύνολο είναι πιο αξιόπιστο.
Αν ο αντίπαλος όμως είναι πιάτα στο σκοπευτήριο τότε πάμε αλλου και εκεί ξεχωρίζει το Β25 και το Perazzi που έχουν αποδείξει την αντοχή τους αντέχοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανοιγοκλεισίματα και βολές.
15.Τα παραπάνω χαρακτηριστικά τα βρίσκουμε μόνο σε ακριβά κυνηγετικά όπλα;
Όχι, τα μονόκαννα είναι τα κατ’εξοχήν φθηνά όπλα όπως είναι και τα κοκοροτούφεκα. Παραλλαγές και απομιμήσεις του Β25 υπάρχουν στα 1.400 Ευρώ, και ανεκτά αντίγραφα του Perazzi στις 3.000 Ευρώ.
16.Τί πρέπει να προσέξει ένας υποψήφιος αγοραστής λειόκαννου;
Πρώτο και βασικό είναι η ασφάλεια όπως αυτή αποδεικνύεται από σφραγίδες δοκιμής και την φήμη του εργοστασίου αν είναι από χώρες που δεν έχουν θεσμοθετημένη δοκιμή.
Μετά έρχεται η ευθύτητα της κάννης. Η περίπτωση είναι μια στις δέκα χιλιάδες αλλά συμβαίνει και “στα καλύτερα σπίτια” και το όπλο με στραβή κάννη μπορεί να σε τρελάνει μέχρι να καταλάβεις τι φταίει.
Επειδή όλα τα σύγχρονα όπλα από καλούς κατασκευαστές είναι καλά, το επόμενο βήμα είναι η εφαρμογή του όπλου στα μέτρα και στα “χούγια” του κατόχου του. Η εφαρμογή είναι η καλύτερη επένδυση που μπορεί να κάνει ένας κυνηγός και σκοπευτής.
17.Τί πιστεύετε για την φετινή ρυθμιστική του κυνηγιού και τι θα αλλάζατε αν είχατε αυτή τη δυνατότητα;
Η ρυθμιστική είναι μια ετήσια περίοδος αχρείαστου άγχους. Οι Άγγλοι το 1995 κατήργησαν την άδεια κυνηγίου. Δεν καταργήθηκαν οι νόμοι, απλά η άδεια. Ο κυνηγός έχει υποχρέωση να κυνηγά τηρώντας τους νόμους όπως και παλιά, απλά δεν πληρώνει το ετήσιο χαράτσι της άδειας.
Καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα, και καμία πολιτεία των Η.Π.Α. ή του Καναδά δεν έχουν ρυθμιστική. Έχουν παγιωμένες ημερομηνίες για το κάθε θήραμα. Αυτή η τακτική έχει κριθεί σύννομη με το ευρωπαϊκό κεκτημένο (σε ότι αφορά ευρωπαικά κράτη βέβαια). Τα δικά μας δικαστήρια βέβαια αποφάσισαν ότι επιβάλλεται ετήσια ρυθμιστική. Το συμπέρασμα αναπόφευκτα είναι ότι είτε εμείς είμαστε οι μόνοι σωστοί στην Ευρώπη και όλοι οι υπόλοιποι κάνουν λάθος, ή το αντίστροφο, διαλέγετε και παίρνετε.
18.Πως κρίνετε την στάση του Υ.Π.Ε.Κ.Α. και τις αντιδράσεις της Κ.Σ.Ε.;
Η Κ.Σ.Ε. κάνει ότι μπορεί ως συνδικαλιστικό όργανο των κυνηγών. Το Υ.Π.Ε.Κ.Α. στέλνει υφυπουργούς στις γιορτές μας, π.χ. κόψιμο πίττας όπου μας λένε “Μην μας βλέπετε σαν αντιπάλους, είμαστε στην ίδια πλευρά με εσάς” και μετά η υπουργός μας κακολογεί στα Μ.Μ.Ε.. Η κατάσταση είναι άκρως ελληνική με πολλή αχρείαστη ένταση και αντιπαλότητα που καταναλώνει ενέργεια και πόρους που θα έκαναν καλό αν πήγαιναν κάπου αλλού, π.χ. στην αύξηση του θηράματος.
19.Η γνώμη σας για τους οικολόγους και την οικολογία που ακούμε κάθε μέρα;
Οι άσπονδοι μου φίλοι, που μας τρομοκρατούν κάθε μέρα με καινούργια σενάρια καταστροφής από τα οποία βέβαια μόνο αυτοί μπορούν να μας σώσουν.
Έχω τέσσερις λάμπες οικολογικές που δεν μπορώ να πετάξω διότι υπάρχει κίνδυνος να μολύνω το σύμπαν με υδράργυρο. Αυτές τις αγόρασα όταν με έπιασαν κορόιδο οι διαφημίσεις τους. Πιστεύω ότι και άλλες χιλιάδες “οικολογικές λάμπες” παραμένουν στα συρτάρια σπιτιών ενώ ποιός ξέρει πόσες άλλες χιλιάδες έχουν πεταχτεί στις χωματερές. Και βέβαια κανείς δεν μπορεί να εγκαλέσει τους εμπνευστές αυτής της οικοβλακείας διότι στην κοινωνία μας όποιος έχει καλή πρόθεση χαίρει μιας ιδιάζουσας ασυλίας, έστω και αν τρώει δημόσιο χρήμα. Και να μην ξεχνάμε ότι ποτέ δεν ψηφίσαμε καμιά Μ.Κ.Ο. να συγκυβερνά την χώρα.
20.Ποιό είναι το αγαπημένο σας θήραμα;
Το αγριοκούνελο στο καρτέρι. Αυτή η σκιά που γλιστρά στους θάμνους σε αναγκάζει να σταθείς ακίνητος, αμίλητος, με τις αισθήσεις τεντωμένες και τότε, περιμένοντας το κουνέλι, αντιλαμβάνεσαι τη φύση πιο έντονα από ποτέ, το κουνέλι ξεχωρίζει την συμμετοχη στην φύση από την απλή παρατήρηση της φύσης, τα δύο δεν είναι καθόλου όμοια. Μετά το κουνέλι η ιεράρχηση πάει στη φάσσα, μπεκάτσα περπατητή χωρίς σκύλο (ναι είναι εφικτό όπως έχουν μάθει αρκετοί συγκυνηγοί), ορτύκι και τσίχλα.
Και να πω ποιά θηράματα δεν κυνηγώ: τα υδρόβια διότι ο βάλτος δεν με τραβά καθόλου. Δεν κυνηγώ λαγό, και πέρδικα διότι αυτά τα θηράματα πιστεύω τα δικαιούνται όσοι μπαίνουν στον κόπο να βγάλουν τα ανάλογα σκυλιά.
21.Με τι όπλο το κυνηγάτε;
Πρώτο τη τάξη είναι ένα Browning Citori διαμετρήματος 20 κατσκευής 1975. Δεύτερο είναι ένα Castellani πλαγιόκαννο 12άρι κατασκευής 1982, τρίτο ένα Baikal μονόκαννο 20άρι, τέταρτο ένα Martini Henry, 20άρι και αυτό, του 1868. Πρόσφατα απέκτησαν ένα κοκοροτούφεκο Cogswell and Harrison με κοκόρια διαμετρήματος 36 που θα δει δράση φέτος ελπίζω.
22.Ένα μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στους κυνηγούς;
Δεν μου αρέσουν τα κηρύγματα. Για γενική συμβουλή θα κάνω μια παράφραση δύο φράσεων του Τζον Κέννεντυ.
“Μην ρωτάς τι κάνει ο σύλλογος σου για σένα, αλλά τι κάνεις εσύ για τον σύλλογο σου.”
“Μην εκνευρίζεσαι όταν σε αδικούν, εκδικήσου” και αυτό μας φέρνει στην περίπτωση του Κόμματος Ελλήνων Κυνηγών, η ψήφος προς το ΚΕΚ είναι η καλύτερη απάντηση σε κάθε αδικία και ανυπόστατη κατασυκοφάντιση. Αν είχαμε έναν Ευρωβουλευτή κανείς και καμία δεν θα τολμούσε να κουνηθεί.
Και ένα τελευταίο. Το κυνήγι είναι πράξη όπου η απόλαυση και η αποτελεσματικότητα είναι αντίστροφα ανάλογες με την μαγκιά που επιδεικνύεται κατά την τέλεση της.
Γιώργος Ξανθόπουλος
Κυνηγός 